درباره ما

تقسیم بندی اسب عرب

به رغم گسترش بسيار وسيع اسب عرب در جاى جاى خاورميانه، اسب هاى عرب را از نظر تيپ مى توان به دو دسته تقسيم كرد : آنچه كه در مراكز پرورش شمالى (عراق، شمال عربستان، خوزستان، سوريه) توليد شده بود و اسب هايى كه در جنوب عربستان و صحراى نجد به عرصه رسيده بودند. در متون به جا مانده از جهانگردان قديمى كه به صحراى نجد سفر كرده بودند توصيف هاى مشابه از اسب عرب جنوبى يا نجدى را مى توان مشاهده كرد كه براى مثال تعريف پال گريو در توصيف چنين اسبى را بازگو ميكنم:
<< بدون شك دست طبيعت هرگز نتوانسته چنين مجموعه اى از زيبايى را در يك قالب كامل طراحى كند. با اينكه اسب اصيل جنوب عربستان به بلندى قامت اسب هاى عرب شمالى و اسب هاى اروپايى نبود اما قالب اسب و ظرافت تك تك اندامهايش به حدى متناسب و موزون بود كه هيچ وقت حتى براى يك لحظه آرزوى بلندتر بودنش به ذهن خطور نمى كرد. >>

انقراض اسب هاى اصيل جنوبى

متأسفانه در پايان قرن نوزدهم قحطى و خشكسالى سختى در جنوب عربستان پيدا شد و تمام قبايل و بدويان صحراى جنوب عربستان مجبور به مهاجرت و ترك خانمان و ديار شده و به همراه اسب هايشان رهسپار سرزمينهاى شمالى مانند سوريه و عراق يا سرزمين هاى حاشيه خليج فارس شدند. در همين مناطق خوش آب و هوا و سرسبز تلاقى بين اسب هاى اصيل جنوب عربستان (كه مهاجرين صحراى نجد با خود آورده بودند) با اسبهاى بومى مناطق شمالى صورت گرفت و اين بود داستان غم انگيز انقراض اسب هاى اصيل جنوبى كه در مناطق خشك و سوزان جنوب عربستان به عرصه رسيده بودند. ولى قصه اسب هاى اصيل جنوبى با اين داستان انقراض در موطن اصلى خود به پايان نرسيد. مدت ها قبل از ظهور قحطى و خشكسالى در صحراى نجد، پاشاى اول مصر به نام عباس پاشاى اول كه بى نهايت اسب دوست و اسب شناس بود، به مناطق جنوب عربستان نماينده و قاصدانى فرستاده بود تا هر جا نشانى از اسب هاى اصيل جنوبى يافتند به هر قيمتى كه شده خريدارى و به مصر منتقل كنند. در پى اين سفرهاى مخاطره آميز صحراى جنوب عربستان در جستجوى اسبى رويايى، تعداد قابل توجهى اسب اصيل نجدى به مصر آورده شده بود و عباس پاشا دستور داده بود اين اسب هاى زيبا در اصطبل هاى شاهانه و مجلل با حفظ كامل اصالت پرورش داده شوند.

3 رتبه برتر